Overzicht-Recensie-Herziening beste en meest betrouwbaar

[Africa]

Overzicht-Recensie-Herziening beste en meest betrouwbaar bedrijven-ondernemingen-vennootschappen.
Overzicht-Recensie beste forex makelaars. Onafhankelijke opmerkingen-commentaren-beoordelingen over buitenlandse-vreemde wissel-deviezen-wisseling-ruiling-uitwisseling makelaars. Beste ECN makelaars voor automatische handel. Classificatie-raming gereguleerde forex bedrijven-ondernemingen-vennootschappen. Toetsing beste handels makelaars. Schatting-evaluatie top-bovenste buitenlandse-vreemde wissel-deviezen-wisseling-ruiling-uitwisseling bedrijven-ondernemingen-vennootschappen. Onafhankelijke adviezen-meningen-opinies over valuta-munt-geld-beurs-fonds-voorraad-aandelen-effecten makelaars. Analytiek top-bovenste financiële bedrijven-ondernemingen-vennootschappen. ECN forex makelaars, beste makelaars voor scalperen-scalping en nieuws handel. Waardering-beoordeling-rating top-bovenste valuta-munt-geld-beurs-fonds-voorraad-aandelen-effecten bedrijven-ondernemingen-vennootschappen. Onafhankelijke overzichten-recensies-herzieningen over forex makelaars. Vergelijking top-bovenste handels bedrijven-ondernemingen-vennootschappen. Waarderingen-beoordelingen-klassement-schattend beste financiële makelaars. Herziening top-bovenste forex bedrijven-ondernemingen-vennootschappen. Testen beste valuta-munt-geld-beurs-fonds-voorraad-aandelen-effecten makelaars. Lijst gereguleerde forex makelaars. Analyse beste buitenlandse-vreemde wissel-deviezen-wisseling-ruiling-uitwisseling makelaars. Beste makelaars voor handel bitcoin. Top-bovenste bedrijven-ondernemingen-vennootschappen voor handel crypto valuta-munt-geld. Forex, buitenlandse-vreemde wissel-deviezen-wisseling-ruiling-uitwisseling, valuta-munt-geld, financiële, beurs-fonds-voorraad-aandelen-effecten markt. Forex Online: rente-interesse-procentuele tarieven-kosten-voeten, wissel-deviezen-wisseling-ruiling-uitwisseling koersen, prijzen, citaten (noteringen) valuta's-munten-gelden. Voor Forex handelaars-handelaren: strategieën, handmatige en geautomatiseerde handels systemen, indicatoren, robots, signalen. Online Forex: huidige-actuele-werkelijke-laatste-recentste economische-financiële nieuws wereld markten, prognoses-voorspellingen, analytiek, technische analyse, hitlijsten, grafen (grafieken), diagrammen valuta's-munten-gelden.
De valutamarkt is een wereldwijde gedecentraliseerde of over-the-counter markt voor het verhandelen van valuta. Deze markt bepaalt wisselkoersen voor elke valuta. Het omvat alle aspecten van het kopen, verkopen en wisselen van valuta tegen huidige of vastgestelde prijzen. Qua handelsvolume is het verreweg de grootste markt ter wereld, gevolgd door de kredietmarkt. De belangrijkste deelnemers aan deze markt zijn de grotere internationale banken. Financiële centra over de hele wereld fungeren als ankers van de handel tussen een breed scala van meerdere soorten kopers en verkopers, 24 uur per dag, met uitzondering van weekenden. Aangezien valuta's altijd in paren worden verhandeld, bepaalt de forexmarkt niet de absolute kosten van een valuta, maar bepaalt de marktprijs van een valuta ten opzichte van een andere valuta. Bijvoorbeeld: 1 Amerikaanse dollar is X CAD, of CHF, of JPY, etc. waard. De valutamarkt werkt via financiële instellingen en werkt op verschillende niveaus. Achter de schermen wenden banken zich tot een klein aantal financiële bedrijven die bekend staan als "dealers", die betrokken zijn bij grote volumes Forex-handel. De meeste valutahandelaren zijn banken, dus deze markt achter de schermen wordt soms de "interbancaire markt" genoemd (hoewel het ook verzekeringsmaatschappijen en andere soorten financiële ondernemingen betreft). Transacties tussen Forex-dealers kunnen erg groot zijn, met honderden miljoenen dollars. Vanwege het soevereiniteitsprobleem, wanneer er twee valuta's bij betrokken zijn, zijn er zeer weinig regelgevende organisaties op Forex die zijn acties beheersen. De valutamarkt ondersteunt de internationale handel en investeringen door valutaconversie mogelijk te maken. Het staat een bedrijf in de Verenigde Staten bijvoorbeeld toe goederen te importeren uit lidstaten van de Europese Unie, met name leden van de eurozone, en euro's te betalen, ook al zijn inkomsten in Amerikaanse dollars. Het ondersteunt ook directe speculatie en speculatie op basis van het verschil in rentetarieven tussen de twee valuta's. In een typische valutatransactie koopt een partij een bepaald bedrag in één valuta en betaalt voor die valuta een bepaald bedrag van een andere valuta. De moderne Forex-markt begon zich in de jaren zeventig te vormen. Dit volgde op drie decennia van overheidsbeperkingen op valutatransacties onder het Bretton Woods-systeem van monetair beheer, waarin de regels werden vastgelegd voor commerciële en financiële relaties tussen 's werelds belangrijkste industriële staten na de Tweede Wereldoorlog. Landen stapten geleidelijk over naar zwevende wisselkoersen uit het vorige wisselkoersregime, dat volgens het Bretton Woods-systeem vast bleef. De Forex-markt is uniek vanwege de volgende kenmerken: - zijn enorme handelsvolume, dat de grootste activaklasse ter wereld vertegenwoordigt die leidt tot een hoge liquiditeit; - brede geografische positie - deze markt bevindt zich over de hele wereld; - de continue werking: 24 uur per dag behalve in het weekend, dwz handel van 22:00 GMT op zondag (Sydney) tot 22:00 GMT vrijdag (New York); - de verscheidenheid aan factoren die van invloed zijn op wisselkoersen; - de lage marges van relatieve winst in vergelijking met andere markten voor vastrentende waarden; en - het gebruik van hefboomwerking om de winst- en verliesmarges te vergroten en rekening houdend met de omvang van de rekening. Als zodanig wordt het de markt genoemd die het dichtst bij het ideaal van perfecte concurrentie staat, ondanks valuta-interventie door centrale banken. Volgens de Bank for International Settlements laten de voorlopige wereldwijde resultaten van de Triennial Central Bank Survey of Devices and OTC Derivatives Markets 2019 zien dat de handel op forexmarkten gemiddeld $ 6,6 biljoen per dag bedroeg in april 2019, dit is een stijging van $ 5,1 biljoen in april 2016.

[Africa]

Oudheid. Valutahandel en uitwisseling vond voor het eerst plaats in de oudheid. Geldwisselaars (mensen die anderen helpen geld te wisselen en ook een commissie aannemen of een vergoeding vragen) woonden in het Heilige Land in de tijd van de talmoedische geschriften (bijbelse tijden). Deze mensen (soms "kollybisten" genoemd) gebruikten stadsboxen en in plaats daarvan het Tempelhof van de heidenen. Geldwisselaars waren ook de zilversmeden en / of goudsmeden van recentere oudheid. Tijdens de 4e eeuw na Christus hield de Byzantijnse regering een monopolie op de uitwisseling van valuta. Papyri PCZ I 59021 (c.259 / 8 v.Chr.), Toont de gebeurtenissen van het wisselen van munten in het oude Egypte. Valuta en ruil waren belangrijke elementen van de handel in de oude wereld, waardoor mensen items zoals voedsel, aardewerk en grondstoffen konden kopen en verkopen. Als een Griekse munt meer goud zou bevatten dan een Egyptische munt vanwege zijn grootte of inhoud, dan zou een handelaar minder Griekse gouden munten kunnen inruilen voor meer Egyptische of voor meer materiële goederen. Dit is de reden waarom, op enig moment in hun geschiedenis, de meeste wereldmunten in omloop vandaag een waarde hadden die was vastgesteld op een specifieke hoeveelheid van een erkende standaard zoals zilver en goud.
Middeleeuws en later. In de 15e eeuw moest de Medici-familie banken op buitenlandse locaties openen om valuta te wisselen om namens textielhandelaren op te treden. Om de handel te vergemakkelijken, creëerde de bank het nostro-account (uit het Italiaans, dit vertaalt zich naar "het onze") -boek met twee kolommen met bedragen van buitenlandse en lokale valuta's; informatie met betrekking tot het houden van een rekening bij een buitenlandse bank. In de 17e (of 18e) eeuw handhaafde Amsterdam een actieve Forex-markt. In 1704 vond deviezenuitwisseling plaats tussen agenten die in het belang van het Koninkrijk Engeland en het graafschap Holland handelden.
Vroegmodern. Alex. Brown & Sons handelden rond 1850 in vreemde valuta en was een toonaangevende valutahandelaar in de VS. In 1880 heeft JM do Espírito Santo de Silva (Banco Espírito Santo) een aanvraag ingediend en toestemming gekregen om deel te nemen aan een handelsactiviteit in deviezen. Het jaar 1880 wordt door ten minste één bron beschouwd als het begin van moderne deviezen: de gouden standaard begon in dat jaar. Vóór de Eerste Wereldoorlog was er een veel beperktere controle op de internationale handel. Gemotiveerd door het begin van oorlog, verlieten landen het gouden standaard monetaire systeem.

[Africa]

Modern tot postmodern. Van 1899 tot 1913 nam het bezit van de buitenlandse valuta van het land met een jaarlijks percentage van 10,8% toe, terwijl het bezit van goud met een jaarlijks percentage van 6,3% steeg tussen 1903 en 1913. Eind 1913 vond bijna de helft van de deviezen wereldwijd plaats met behulp van het Britse pond. Het aantal buitenlandse banken dat binnen de grenzen van Londen opereerde, steeg van 3 in 1860 tot 71 in 1913. In 1902 waren er slechts twee Londense deviezenmakelaars. Aan het begin van de 20e eeuw waren de valutahandel het meest actief in Parijs, New York City en Berlijn; Groot-Brittannië bleef tot 1914 grotendeels onbetrokken. Tussen 1919 en 1922 steeg het aantal deviezenmakelaars in Londen tot 17; en in 1924 waren er 40 bedrijven actief om te ruilen. In de jaren 1920 stond de familie Kleinwort bekend als de leiders van de valutamarkt, terwijl Japheth, Montagu & Co. en Seligman nog steeds erkenning als belangrijke forexhandelaren rechtvaardigen. De handel in Londen begon op zijn moderne manifestatie te lijken. Tegen 1928 was forexhandel een integraal onderdeel van het financiële functioneren van de stad. Continentale wisselkoerscontroles, plus andere factoren in Europa en Latijns-Amerika, belemmerden elke poging tot groothandelswelvaart door handel voor die van Londen in de jaren dertig.
Na de Tweede Wereldoorlog. In 1944 werd het Bretton Woods-akkoord ondertekend, waardoor de valuta's konden schommelen binnen een bereik van ± 1% van de wisselkoers van de valuta. In Japan werd de Deviezenbankwet in 1954 geïntroduceerd. Als gevolg hiervan werd de Bank of Tokyo in september 1954 het centrum van deviezen. Tussen 1954 en 1959 werd de Japanse wet gewijzigd om transacties in vreemde valuta in veel meer westerse valuta mogelijk te maken. De Amerikaanse president, Richard Nixon wordt gecrediteerd voor het beëindigen van het Bretton Woods-akkoord en vaste wisselkoersen, wat uiteindelijk resulteerde in een vrij zwevend valutasysteem. Nadat het akkoord in 1971 was geëindigd, stond de Smithsonian Agreement toe dat de tarieven tot ± 2% konden schommelen. In 1961-62 was het volume van buitenlandse activiteiten door de Amerikaanse Federal Reserve relatief laag. Degenen die betrokken waren bij het beheersen van wisselkoersen vonden de grenzen van de Overeenkomst niet realistisch en stopten dit in maart 1973, toen enige tijd daarna geen van de belangrijkste valuta werden gehandhaafd met een capaciteit voor conversie naar goud, vertrouwden organisaties in plaats daarvan op valutareserves. Van 1970 tot 1973 nam het handelsvolume in de markt drievoudig toe. Op een gegeven moment (volgens Gandolfo in februari - maart 1973) waren sommige markten "gesplitst" en werd vervolgens een tweevoudige valutamarkt geïntroduceerd, met dubbele valutakoersen. Dit werd in maart 1974 afgeschaft. Reuters introduceerde computermonitors in juni 1973, ter vervanging van de telefoons en telex die eerder werden gebruikt voor het verhandelen van noteringen.

[Africa]

Markten sluiten. Vanwege de ultieme ineffectiviteit van het akkoord van Bretton Woods en de European Joint Float, werden de Forex-markten gedwongen ergens in 1972 en maart 1973 te sluiten. De grootste aankoop van Amerikaanse dollars in de geschiedenis van 1976 was toen de West-Duitse regering een overname van bijna 3 miljard dollar realiseerde (een bedrag wordt in totaal 2,75 miljard gegeven door The Statesman: Volume 18 1974). Deze gebeurtenis wees op de onmogelijkheid om de wisselkoersen te balanceren door de toen gebruikte controlemaatregelen, en het monetaire systeem en de valutamarkten in West-Duitsland en andere landen binnen Europa werden twee weken gesloten (in februari en, of, maart 1973 . Giersch, Paqué en Schmieding-staat gesloten na aankoop van "7,5 miljoen Dmarks" Brawley-staten ". Wisselmarkten moesten worden gesloten. Toen ze heropend werden . 1 maart "dat is een grote aankoop heeft plaatsgevonden na de afsluiting).
Na 1973. In ontwikkelde landen eindigde de staatscontrole van de valutahandel in 1973 toen de volledige zwevende en relatief vrije marktomstandigheden van de moderne tijd begonnen. Andere bronnen beweren dat de eerste keer dat een valutapaar werd verhandeld door Amerikaanse retailklanten in 1982 was, en dat het valutaparen volgend jaar beschikbaar kwamen. Op 1 januari 1981, als onderdeel van veranderingen die in 1978 begonnen, stond de People's Bank of China bepaalde binnenlandse "ondernemingen" toe om deel te nemen aan de handel in vreemde valuta. Ergens in 1981 beëindigde de Zuid-Koreaanse regering Forex-controles en stond vrije handel voor het eerst toe. In 1988 accepteerde de regering van het land het IMF-quotum voor internationale handel. Interventie door Europese banken (met name de Bundesbank) had op 27 februari 1985 invloed op de forexmarkt. Het grootste deel van alle transacties wereldwijd gedurende 1987 bevond zich in het Verenigd Koninkrijk (iets meer dan een kwart). De Verenigde Staten hadden de op een na hoogste betrokkenheid bij de handel. In 1991 veranderde Iran internationale overeenkomsten met sommige landen van oliehandel in deviezen.
Marktomvang en liquiditeit.

[Africa]

De forexmarkt is de meest liquide financiële markt ter wereld. Handelaren zijn onder meer overheden en centrale banken, commerciële banken, andere institutionele beleggers en financiële instellingen, valutaspeculanten, andere commerciële bedrijven en particulieren. Volgens de Triennial Central Bank Survey 2019, gecoördineerd door de Bank for International Settlements, bedroeg de gemiddelde dagelijkse omzet $ 6,6 biljoen in april 2019 (vergeleken met $ 1,9 biljoen in 2004). Van deze $ 6,6 biljoen was $ 2 biljoen contante transacties en werd $ 4,6 biljoen verhandeld in rechtstreekse forwards, swaps en andere derivaten. Deviezen worden verhandeld op een vrij verkrijgbare markt waar makelaars / dealers rechtstreeks met elkaar onderhandelen, dus er is geen centrale beurs of clearing house. Het grootste geografische handelscentrum is het Verenigd Koninkrijk, voornamelijk Londen. In april 2019 was de handel in het Verenigd Koninkrijk goed voor 43,1% van het totaal, waardoor het verreweg het belangrijkste centrum voor forexhandel ter wereld is. Vanwege de dominante positie van Londen op de markt, is de genoteerde prijs van een bepaalde valuta meestal de Londense marktprijs. Wanneer het Internationaal Monetair Fonds bijvoorbeeld elke dag de waarde van zijn speciale trekkingsrechten berekent, gebruiken ze de marktprijzen in Londen om 12.00 uur die dag. De handel in de Verenigde Staten was goed voor 16,5%, Singapore en Hong Kong waren goed voor 7,6% en Japan was goed voor 4,5%. De omzet van op de beurs verhandelde valutatermijncontracten en -opties groeide snel in 2004-2013 en bereikte $ 145 miljard in april 2013 (het dubbele van de omzet in april 2007). Vanaf april 2019 vertegenwoordigen op valuta verhandelde valutaderivaten 2% van de omzet in buitenlandse valuta. Valutatermijncontracten werden in 1972 geïntroduceerd op de Chicago Mercantile Exchange en worden meer verhandeld dan met de meeste andere futurescontracten. De meeste ontwikkelde landen staan handel in afgeleide producten (zoals futures en opties op futures) op hun beurzen toe. Al deze ontwikkelde landen hebben al volledig converteerbare kapitaalrekeningen. Sommige regeringen van opkomende markten staan geen deviezenderivaten toe op hun beurzen omdat zij kapitaalcontroles hebben. Het gebruik van derivaten groeit in veel opkomende economieën. Landen zoals Zuid-Korea, Zuid-Afrika en India hebben valutafutures-uitwisselingen opgezet, ondanks enkele kapitaalcontroles. Forexhandel is tussen april 2007 en april 2010 met 20% toegenomen en is sinds 2004 meer dan verdubbeld. De omzetstijging is te wijten aan een aantal factoren: het groeiende belang van deviezen als beleggingscategorie, de toegenomen handelsactiviteit van hoogfrequente handelaren en de opkomst van particuliere beleggers als een belangrijk marktsegment. De groei van elektronische uitvoering en de gevarieerde selectie van plaatsen van uitvoering hebben de transactiekosten verlaagd, de marktliquiditeit verhoogd en een grotere deelname van veel soorten klanten aangetrokken. Met name elektronische handel via online portals heeft het voor detailhandelaren gemakkelijker gemaakt om op de Forex-markt te handelen. Tegen 2010 zou de detailhandel tot 10% van de contante omzet of $ 150 miljard per dag vertegenwoordigen (zie hieronder: detailhandel in buitenlandse valuta).
In tegenstelling tot een aandelenmarkt is de Forex-markt onderverdeeld in toegangsniveaus. Bovenaan staat de interbancaire valutamarkt, die bestaat uit de grootste handelsbanken en effectenhandelaren. Binnen de interbancaire markt zijn spreads, die het verschil zijn tussen de bied- en laatkoersen, vlijmscherp en niet bekend bij spelers buiten de binnenste cirkel. Het verschil tussen de bied- en laatkoersen wordt groter (bijvoorbeeld van 0 tot 1 pip naar 1-2 pips voor valuta's zoals de EUR) naarmate u naar beneden gaat. Dit komt door het volume. Als een handelaar grote aantallen transacties voor grote bedragen kan garanderen, kan hij een kleiner verschil tussen de bied- en laatprijs vragen, wat een betere spread wordt genoemd. De toegangsniveaus die deel uitmaken van de Forex-markt worden bepaald door de grootte van de "lijn" (de hoeveelheid geld waarmee ze handelen). De topmarkt interbancaire markt is goed voor 51% van alle transacties. Van daaruit kleinere banken, gevolgd door grote multinationale ondernemingen (die risico's moeten afdekken en werknemers in verschillende landen moeten betalen), grote hedgefondsen en zelfs enkele van de makers van de retailmarkt. Volgens Galati en Melvin: "Pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, beleggingsfondsen en andere institutionele beleggers spelen sinds het begin van de jaren 2000 een steeds belangrijkere rol op de financiële markten in het algemeen en op forexmarkten in het bijzonder." (2004) Bovendien merkt hij op: "Hedgefondsen zijn in de periode 2001-2004 aanzienlijk gegroeid, zowel qua aantal als qua totale omvang". Centrale banken nemen ook deel aan de valutamarkt om valuta's af te stemmen op hun economische behoeften.

[Africa]

Commerciële bedrijven. Een belangrijk deel van de Forex-markt is afkomstig van de financiële activiteiten van bedrijven die op zoek zijn naar deviezen om goederen of diensten te betalen. Commerciële bedrijven verhandelen vaak vrij kleine bedragen in vergelijking met die van banken of speculanten, en hun transacties hebben vaak een klein kortetermijneffect op de markttarieven. Niettemin zijn handelsstromen een belangrijke factor in de langetermijnrichting van de wisselkoers van een valuta. Sommige multinationale ondernemingen (MNC's) kunnen een onvoorspelbare impact hebben wanneer zeer grote posities worden gedekt vanwege blootstellingen die niet algemeen bekend zijn bij andere marktdeelnemers.
Centrale banken. Nationale centrale banken spelen een belangrijke rol in de Forex-markten. Ze proberen de geldhoeveelheid, inflatie en / of rentetarieven te beheersen en hebben vaak officiële of onofficiële richtkoersen voor hun valuta. Ze kunnen hun vaak aanzienlijke deviezenreserves gebruiken om de markt te stabiliseren. Desalniettemin is de effectiviteit van "stabiliserende speculatie" van de centrale bank twijfelachtig, omdat centrale banken niet failliet gaan als zij grote verliezen lijden zoals andere handelaren. Er is ook geen overtuigend bewijs dat ze daadwerkelijk winst maken door te handelen.
Bedrijven voor beleggingsbeheer. Beleggingsbeheerders (die doorgaans grote accounts beheren namens klanten zoals pensioenfondsen en schenkingen) gebruiken de Forex-markt om transacties in buitenlandse effecten te vergemakkelijken. Een beleggingsbeheerder met een internationale aandelenportefeuille moet bijvoorbeeld verschillende paren vreemde valuta kopen en verkopen om buitenlandse effectenaankopen te betalen. Sommige beleggingsbeheerders hebben ook meer speculatieve gespecialiseerde valuta-overlay-operaties, die valutarisico's van klanten beheren met als doel winst te genereren en het risico te beperken. Hoewel het aantal van dit soort gespecialiseerde bedrijven vrij klein is, hebben veel bedrijven een grote waarde aan beheerde activa en kunnen daarom grote transacties genereren.
Retail Handel in buitenlandse valuta. Individuele speculatieve detailhandelaren vormen een groeiend segment van deze markt. Momenteel nemen ze indirect deel via makelaars of banken. Retailmakelaars, hoewel in de VS grotendeels gecontroleerd en gereguleerd door de Commodity Futures Trading Commission en National Futures Association, zijn eerder onderworpen geweest aan periodieke valutafraude. Om de kwestie aan te pakken, verplichtte de NFA in 2010 haar leden die handelen op de Forex-markten om zich als zodanig te registreren (dwz Forex CTA in plaats van een CTA). Die NFA-leden die traditioneel onderworpen zouden zijn aan minimale netto kapitaalvereisten, FCM's en IB's, zijn onderworpen aan grotere minimale netto kapitaalvereisten als ze handelen in Forex. Een aantal van de Forex-makelaars opereert vanuit het VK onder de regelgeving van de Financial Services Authority, waarbij deviezenhandel met behulp van marge deel uitmaakt van de bredere vrij verkrijgbare derivatenhandel die contracten voor verschil en financiële spread-weddenschappen omvat. Er zijn twee hoofdtypen Forex-makelaars in de detailhandel die de mogelijkheid bieden voor speculatieve valutahandel: makelaars en dealers of marketmakers. Makelaars fungeren als agent van de klant in de bredere Forex-markt, door de beste prijs op de markt te zoeken voor een retailorder en namens de retailklant te handelen. Ze brengen een commissie of "mark-up" in rekening naast de prijs die op de markt wordt verkregen. Dealers of market makers fungeren daarentegen meestal als principaal in de transactie versus de retailklant en geven een prijs op waarvoor ze bereid zijn te handelen.

[Africa]

Niet-bancaire deviezenbedrijven. Niet-bancaire deviezenbedrijven bieden valutawissel en internationale betalingen aan particulieren en bedrijven. Deze worden ook wel "deviezenmakelaars" genoemd, maar onderscheiden zich doordat ze geen speculatieve handel bieden, maar eerder valutawissel met betalingen (dat wil zeggen, er is meestal een fysieke levering van valuta op een bankrekening). Geschat wordt dat in het VK 14% van de valutaoverdrachten / betalingen via deviezenbedrijven plaatsvindt. Het verkoopargument van deze bedrijven is meestal dat ze betere wisselkoersen of goedkopere betalingen bieden dan de bank van de klant. Deze bedrijven verschillen van Money Transfer-bedrijven doordat ze over het algemeen diensten met een hogere waarde aanbieden. Het volume van transacties die via deviezenbedrijven in India worden gedaan, bedraagt ongeveer US $ 2 miljard per dag. Dit concurreert niet gunstig met een goed ontwikkelde forexmarkt met internationale reputatie, maar met de komst van online deviezenbedrijven groeit de markt gestaag. Ongeveer 25% van de valutaoverdrachten / betalingen in India vindt plaats via niet-bancaire deviezenbedrijven. De meeste van deze bedrijven gebruiken de USP van betere wisselkoersen dan de banken. Ze worden gereguleerd door FEDAI en elke transactie in vreemde valuta valt onder de Foreign Exchange Management Act, 1999 (FEMA).
Overboekingsbedrijven en wisselpunten. Bedrijven die geld overmaken, voeren in het algemeen economische transfers van grote hoeveelheden tegen een lage waarde terug naar hun thuisland. In 2007 schatte de Aite Group dat er $ 369 miljard aan overmakingen waren (een stijging van 8% ten opzichte van het voorgaande jaar). De vier grootste buitenlandse markten (India, China, Mexico en de Filippijnen) ontvangen $ 95 miljard. De grootste en bekendste aanbieder is Western Union met 345.000 agenten wereldwijd, gevolgd door UAE Exchange. Wisselpunten of valutatransferbedrijven bieden goedkope valutadiensten voor reizigers. Deze bevinden zich meestal op luchthavens en stations of op toeristische locaties en laten toe om fysieke bankbiljetten van de ene valuta naar de andere te wisselen. Ze hebben toegang tot forexmarkten via banken of niet-bancaire valutabedrijven.
Het vaststellen van deviezen is de dagelijkse monetaire wisselkoers die wordt vastgesteld door de nationale bank van elk land. Het idee is dat centrale banken de fixatietijd en wisselkoers gebruiken om het gedrag van hun valuta te evalueren. Het vaststellen van wisselkoersen weerspiegelt de reële waarde van het evenwicht in de markt. Banken, dealers en handelaren gebruiken fixetarieven als indicator voor de markttendens. Alleen al de verwachting of het gerucht van een centrale bank Valutarisinterventie kan voldoende zijn om de valuta te stabiliseren. Agressieve interventie kan echter meerdere keren per jaar worden gebruikt in landen met een vies valutaregime. Centrale banken bereiken hun doelstellingen niet altijd. De gecombineerde middelen van de markt kunnen elke centrale bank gemakkelijk overweldigen. Verschillende scenario's van deze aard werden gezien in de ineenstorting van het Europees wisselkoersmechanisme 1992-1993 en recenter in Azië.

[Africa]

Er is geen uniforme of centraal geclearde markt voor de meeste transacties en er is zeer weinig grensoverschrijdende regelgeving. Vanwege het over-the-counter-karakter van valutamarkten zijn er nogal wat onderling verbonden marktplaatsen, waar verschillende valuta-instrumenten worden verhandeld. Dit houdt in dat er geen enkele wisselkoers is, maar eerder een aantal verschillende koersen (prijzen), afhankelijk van welke bank of market maker handelt en waar deze is. In de praktijk liggen de tarieven vrij dicht door arbitrage. Vanwege de dominante positie van Londen op de markt, is de genoteerde prijs van een bepaalde valuta meestal de Londense marktprijs. Belangrijke handelsbeurzen zijn Electronic Broking Services (EBS) en Thomson Reuters Dealing, terwijl grote banken ook handelssystemen aanbieden. Een joint venture van de Chicago Mercantile Exchange en Reuters, genaamd Fxmarketspace, werd in 2007 geopend en streefde naar de rol van centraal clearingmechanisme. De belangrijkste handelscentra zijn Londen en New York City, hoewel Tokio, Hong Kong en Singapore ook allemaal belangrijke centra zijn. Banken over de hele wereld doen mee. Valutahandel gebeurt continu gedurende de dag; naarmate de Aziatische handelssessie eindigt, begint de Europese sessie, gevolgd door de Noord-Amerikaanse sessie en vervolgens terug naar de Aziatische sessie. Schommelingen in wisselkoersen worden meestal veroorzaakt door werkelijke geldstromen en door verwachtingen van veranderingen in geldstromen. Deze worden veroorzaakt door veranderingen in de groei van het bruto binnenlands product (BBP), inflatie (koopkrachtpariteitstheorie), rentetarieven (rentepariteit, binnenlands vissereffect, internationaal vissereffect), begroting en handelstekorten of -overschotten, grote grensoverschrijdende fusies en overnames deals en andere macro-economische omstandigheden. Groot nieuws wordt openbaar gemaakt, vaak op geplande data, zodat veel mensen tegelijkertijd toegang hebben tot hetzelfde nieuws. Grote banken hebben echter een belangrijk voordeel; ze kunnen de orderstroom van hun klanten zien. Valuta's worden in paren tegen elkaar verhandeld. Elk valutapaar vormt dus een individueel handelsproduct en wordt traditioneel genoteerd als XXXYYY of XXX / YYY, waarbij XXX en YYY de internationale 42-lettercode ISO 4217 van de betrokken valuta's zijn. De eerste valuta (XXX) is de basisvaluta die wordt genoteerd ten opzichte van de tweede valuta (YYY), de tegenvaluta (of quotevaluta) genoemd. De notering EURUSD (EUR / USD) 1,5465 is bijvoorbeeld de prijs van de euro uitgedrukt in Amerikaanse dollars, wat betekent dat 1 euro = 1,5465 dollar. De marktconventie is om de meeste wisselkoersen ten opzichte van de USD te noteren met de Amerikaanse dollar als basisvaluta (bijvoorbeeld USDJPY, USDCAD, USDCHF). De uitzonderingen zijn het Britse pond (GBP), de Australische dollar (AUD), de Nieuw-Zeelandse dollar (NZD) en de euro (EUR) waarbij de USD de tegenvaluta is (bijvoorbeeld GBPUSD, AUDUSD, NZDUSD, EURUSD). De factoren die van invloed zijn op XXX zijn van invloed op zowel XXXYYY als XXXZZZ. Dit veroorzaakt een positieve valutacorrelatie tussen XXXYYY en XXXZZZ. Op de spotmarkt waren volgens de Triennial Survey 2019 de meest verhandelde bilaterale valutaparen: - EURUSD: 24,0% - USDJPY: 13,2% - GBPUSD (ook wel kabel genoemd): 9,6% De Amerikaanse valuta was betrokken bij 88,3% van de transacties, gevolgd door de euro (32,3%), de yen (16,8%) en het pond sterling (12,8%). Volumepercentages voor alle afzonderlijke valuta's moeten oplopen tot 200%, omdat elke transactie twee valuta's omvat. De handel in de euro is aanzienlijk gegroeid sinds de oprichting van de valuta in januari 1999, en hoelang de Forex-markt gecentreerd blijft rond de dollar staat open voor discussie. Tot voor kort zou het verhandelen van de euro versus een niet-Europese valuta ZZZ meestal twee transacties inhouden: EURUSD en USDZZZ. De uitzondering hierop is EURJPY, een gevestigd verhandeld valutapaar op de interbancaire spotmarkt.

[Africa]

Bepalende factoren voor wisselkoersen.
In een vast wisselkoersregime worden wisselkoersen bepaald door de overheid, terwijl een aantal theorieën zijn voorgesteld om de schommelingen in wisselkoersen in een variabel wisselkoersregime te verklaren (en te voorspellen), waaronder: - Voorwaarden voor internationale pariteit: relatieve koopkrachtpariteit, rentepariteit, binnenlands vissereffect, internationaal vissereffect. Hoewel de bovenstaande theorieën tot op zekere hoogte logische verklaringen bieden voor de schommelingen in wisselkoersen, wankelen deze theorieën omdat ze gebaseerd zijn op uitdagende veronderstellingen die in de echte wereld zelden waar zijn. - Betalingsbalansmodel: dit model richt zich echter grotendeels op verhandelbare goederen en diensten en negeert de toenemende rol van wereldwijde kapitaalstromen. Het gaf geen verklaring voor de voortdurende appreciatie van de Amerikaanse dollar in de jaren tachtig en het grootste deel van de jaren negentig, ondanks het stijgende tekort op de lopende rekening van de VS. - Activamarktmodel: beschouwt valuta's als een belangrijke activaklasse voor het samenstellen van beleggingsportefeuilles. Activaprijzen worden voornamelijk beïnvloed door de bereidheid van mensen om de bestaande hoeveelheden activa aan te houden, wat op zijn beurt afhankelijk is van hun verwachtingen over de toekomstige waarde van deze activa. Het activamarktmodel van wisselkoersbepaling stelt dat "de wisselkoers tussen twee valuta's de prijs vertegenwoordigt die de relatieve aanvoer van en de vraag naar activa in die valuta's net in evenwicht houdt." Geen van de tot nu toe ontwikkelde modellen slaagt erin om wisselkoersen en volatiliteit in de langere tijdframes te verklaren. Voor kortere tijdframes (minder dan een paar dagen) kunnen algoritmen worden bedacht om prijzen te voorspellen. Uit de bovenstaande modellen wordt begrepen dat veel macro-economische factoren de wisselkoersen beïnvloeden en uiteindelijk valutaprijzen het gevolg zijn van dubbele krachten van vraag en aanbod. 'S Werelds valutamarkten kunnen worden gezien als een enorme smeltkroes: in een grote en steeds veranderende mix van actuele gebeurtenissen, veranderen vraag- en aanbodfactoren voortdurend en de prijs van de ene valuta ten opzichte van een andere verschuift dienovereenkomstig. Geen enkele andere markt omvat (en destilleert) zoveel van wat er op dit moment in de wereld gebeurt als deviezen. Vraag en aanbod voor een bepaalde valuta, en dus de waarde ervan, worden niet beïnvloed door een enkel element, maar door meerdere. Deze elementen vallen over het algemeen in drie categorieën: economische factoren, politieke omstandigheden en marktpsychologie.
Economische factoren. Economische factoren zijn onder meer: (a) economisch beleid, verspreid door overheidsinstanties en centrale banken, (b) economische omstandigheden, meestal onthuld door economische rapporten, en andere economische indicatoren. - Economisch beleid omvat fiscaal beleid van de overheid (budget / bestedingspraktijken) en monetair beleid (de manier waarop de centrale bank van een overheid het aanbod en de "kosten" van geld beïnvloedt, hetgeen wordt weerspiegeld door het rentetarief). - Overheidstekorten of -overschotten: de markt reageert meestal negatief op toenemende begrotingstekorten van de overheid en positief op het verkleinen van begrotingstekorten. Het effect wordt weerspiegeld in de waarde van de valuta van een land. - Evenwicht tussen handelsniveaus en trends: de handelsstroom tussen landen illustreert de vraag naar goederen en diensten, wat op zijn beurt weer duidt op de vraag naar de valuta van een land om handel te drijven. Overschotten en tekorten in de handel in goederen en diensten weerspiegelen het concurrentievermogen van de economie van een land. Handelstekorten kunnen bijvoorbeeld een negatieve invloed hebben op de valuta van een land. - Inflatieniveaus en trends: meestal verliest een valuta waarde als de inflatie in het land hoog is of als wordt aangenomen dat de inflatie stijgt. Dit komt omdat de inflatie de koopkracht, dus de vraag, voor die specifieke valuta aantast. Een valuta kan echter soms sterker worden wanneer de inflatie stijgt vanwege de verwachting dat de centrale bank de korte rente zal verhogen om de stijgende inflatie te bestrijden. - Economische groei en gezondheid: rapporten zoals het bbp, de werkgelegenheid, detailhandel, capaciteitsbezetting en andere, beschrijven de niveaus van de economische groei en gezondheid van een land. Over het algemeen geldt dat hoe gezonder en robuuster de economie van een land is, hoe beter de valuta zal presteren en hoe meer vraag er naar zal zijn. - Productiviteit van een economie: verhoging van de productiviteit in een economie moet de waarde van de valuta positief beïnvloeden. De effecten zijn duidelijker als de toename in de verhandelde sector plaatsvindt.

[Africa]

Politieke omstandigheden. Interne, regionale en internationale politieke omstandigheden en gebeurtenissen kunnen een diepgaand effect hebben op valutamarkten. Alle wisselkoersen zijn gevoelig voor politieke instabiliteit en verwachtingen van de nieuwe regerende partij. Politieke onrust en instabiliteit kunnen een negatieve invloed hebben op de economie van een land. Destabilisatie van coalitieregeringen in Pakistan en Thailand kan bijvoorbeeld een negatieve invloed hebben op de waarde van hun valuta. Evenzo kan in een land met financiële moeilijkheden de opkomst van een politieke factie die als fiscaal verantwoordelijk wordt beschouwd, het tegenovergestelde effect hebben. Ook kunnen gebeurtenissen in één land in een regio een positieve / negatieve interesse in een buurland stimuleren en, in het proces, de valuta beïnvloeden.
Marktpsychologie. Marktpsychologie en percepties van handelaren beïnvloeden de Forex-markt op verschillende manieren: - Vluchten naar kwaliteit: ontregelende internationale evenementen kunnen leiden tot een "flight-to-quality", een soort kapitaalvlucht waarbij beleggers hun activa verplaatsen naar een waargenomen "veilige haven". Er zal een grotere vraag zijn, dus een hogere prijs, voor valuta's die als sterker worden ervaren ten opzichte van hun relatief zwakkere tegenhangers. De Amerikaanse dollar, Zwitserse frank en goud zijn traditionele veilige havens geweest in tijden van politieke of economische onzekerheid. - Langetermijntrends: valutamarkten bewegen vaak in zichtbare langetermijntrends. Hoewel valuta's geen jaarlijks groeiseizoen hebben, zoals fysieke grondstoffen, laten bedrijfscycli zich voelen. Bij cyclusanalyse wordt gekeken naar prijstrends op langere termijn die kunnen voortvloeien uit economische of politieke trends. - "Koop het gerucht, verkoop het feit": deze marktwaarheid kan op veel valutasituaties van toepassing zijn. Het is de neiging van de koers van een valuta om de impact van een bepaalde actie weer te geven voordat deze plaatsvindt en, wanneer de verwachte gebeurtenis zich voordoet, in precies de tegenovergestelde richting te reageren. Dit kan ook worden aangeduid als een markt die "oververkocht" of "overbought" is. Om het gerucht te kopen of het feit te verkopen, kan ook een voorbeeld zijn van de cognitieve vertekening die bekend staat als verankering, wanneer beleggers zich te veel richten op de relevantie van externe gebeurtenissen voor valutaprijzen. - Economische cijfers: hoewel economische cijfers zeker het economische beleid kunnen weerspiegelen, hebben sommige rapporten en cijfers een talismanachtig effect: het aantal zelf wordt belangrijk voor de marktpsychologie en kan een onmiddellijke impact hebben op marktbewegingen op korte termijn. "Wat u moet bekijken" kan in de loop van de tijd veranderen. In de afgelopen jaren zijn bijvoorbeeld geldhoeveelheid, werkgelegenheid, handelsbalanscijfers en inflatiecijfers allemaal in de kijker gezet. - Technische handelsoverwegingen: net als op andere markten kunnen de geaccumuleerde koersbewegingen in een valutapaar zoals EUR / USD duidelijke patronen vormen die handelaren mogelijk proberen te gebruiken. Veel handelaren bestuderen prijsgrafieken om dergelijke patronen te identificeren.

[Africa]

Handel in financiële instrumenten: soorten contracten.
Spotcontracten. Een spot-transactie is een tweedaagse bezorgtransactie (behalve in het geval van transacties tussen de Amerikaanse dollar, Canadese dollar, Turkse lire, euro en Russische roebel, die de volgende werkdag afwikkelen), in tegenstelling tot de futurescontracten, die meestal drie maanden. Deze transactie vertegenwoordigt een 'directe uitwisseling' tussen twee valuta's, heeft de kortste tijdspanne, omvat contanten in plaats van een contract en rente is niet inbegrepen in de overeengekomen transactie. Spothandel is een van de meest voorkomende vormen van forexhandel. Vaak brengt een Forex-makelaar een kleine vergoeding in rekening bij de klant om de vervallen transactie te verlengen in een nieuwe identieke transactie voor een voortzetting van de transactie. Deze roll-over fee staat bekend als de "swap" fee.
Termijncontracten. Een manier om met het valutarisico om te gaan, is door een forward-transactie aan te gaan. Bij deze transactie wisselt geld pas echt van geld nadat sommigen op de toekomstige datum zijn overeengekomen. Een koper en verkoper komen een wisselkoers overeen voor elke datum in de toekomst, en de transactie vindt plaats op die datum, ongeacht wat de marktkoersen dan zijn. De duur van de transactie kan één dag, enkele dagen, maanden of jaren zijn. Meestal wordt de datum door beide partijen bepaald. Vervolgens wordt over het termijncontract onderhandeld en overeengekomen door beide partijen.
Niet-leverbare termijncontracten (NDF). Forexbanken, ECN's en prime brokers bieden NDF-contracten aan. Dit zijn derivaten die niet echt kunnen worden geleverd. NDF's zijn populair voor valuta's met beperkingen zoals de Argentijnse peso. Een Forex hedger kan dergelijke risico's alleen afdekken met NDF's, omdat valuta's zoals de Argentijnse peso niet kunnen worden verhandeld op open markten zoals grote valuta's.
Swap contracten. Het meest voorkomende type forward-transactie is de deviezenswap. In een swap wisselen twee partijen valuta voor een bepaalde tijd in en komen overeen om de transactie op een later tijdstip terug te draaien. Dit zijn geen gestandaardiseerde contracten en worden niet verhandeld via een beurs. Vaak is een aanbetaling vereist om de positie open te houden totdat de transactie is voltooid.
Futures-contracten. Futures zijn gestandaardiseerde termijncontracten en worden meestal verhandeld op een beurs die voor dit doel is gecreëerd. De gemiddelde contractduur is ongeveer 3 maanden. Futures-contracten zijn meestal inclusief rentebedragen. Valutatermijncontracten zijn contracten die een standaardvolume van een bepaalde valuta specificeren dat op een specifieke afwikkelingsdatum moet worden omgewisseld. De valutatermijncontracten zijn dus vergelijkbaar met termijncontracten wat hun verplichting betreft, maar verschillen van termijncontracten in de manier waarop ze worden verhandeld. Bovendien worden Futures dagelijks verrekend, waardoor het kredietrisico dat bestaat in Forwards wordt verwijderd. Ze worden vaak gebruikt door MNC's om hun valutaposities af te dekken. Bovendien worden ze verhandeld door speculanten die hopen te profiteren van hun verwachtingen van wisselkoersschommelingen.
Optiecontracten. Een valutawisseloptie is een derivaat waarbij de eigenaar het recht heeft, maar niet de verplichting om geld in een bepaalde valuta om te wisselen in een andere valuta tegen een vooraf overeengekomen wisselkoers op een specifieke datum. De Forex-optiemarkt is de diepste, grootste en meest liquide markt voor alle soorten opties ter wereld.

[Africa]

Controverse over valutaspeculanten en hun effect op valutadevaluaties en nationale economieën komt regelmatig terug. Economen, zoals Milton Friedman, hebben betoogd dat speculanten uiteindelijk een stabiliserende invloed op de markt hebben en dat stabiliserende speculatie de belangrijke functie vervult van het bieden van een markt voor hedgers en het overdragen van risico's van mensen die het niet willen dragen, om degenen die dat doen. Andere economen, zoals Joseph Stiglitz, beschouwen dit argument als meer gebaseerd op politiek en een vrijemarktfilosofie dan op economie. Grote hedgefondsen en andere goed gekapitaliseerde 'positiehandelaren' zijn de belangrijkste professionele speculanten. Volgens sommige economen kunnen individuele handelaren optreden als "handelaren in lawaai" en een destabiliserende rol spelen dan grotere en beter geïnformeerde actoren. Valutaspeculatie wordt in veel landen als een zeer verdachte activiteit beschouwd. Hoewel investeringen in traditionele financiële instrumenten zoals obligaties of aandelen vaak worden beschouwd als een positieve bijdrage aan de economische groei door kapitaal te verstrekken, doet valutaspeculatie dat niet; volgens deze zienswijze is het gewoon gokken dat vaak interfereert met het economisch beleid. Bijvoorbeeld, in 1992 dwong valutaspeculatie de Zweedse centrale bank, de Riksbank, om de rentetarieven voor een paar dagen te verhogen tot 500% per jaar, en later om de kroon te devalueren. Mahathir Mohamad, een van de voormalige premiers van Maleisië, is een bekende voorstander van deze visie. Hij gaf George Soros en andere speculanten de schuld van de devaluatie van de Maleisische ringgit in 1997. Gregory Millman rapporteert over een tegengestelde visie, waarbij hij speculanten vergelijkt met "burgerwachten" die eenvoudigweg helpen bij het "handhaven" van internationale overeenkomsten en anticiperen op de effecten van economische basiswetten om winst te maken. In deze visie kunnen landen onhoudbare economische bubbels ontwikkelen of anderszins omgaan met hun nationale economieën, en de acties van Forex-speculanten helpen de onvermijdelijke ineenstorting sneller te laten gebeuren. Een relatief snelle ineenstorting kan zelfs te verkiezen zijn boven voortdurende economische mishandeling, gevolgd door een uiteindelijke, grotere instorting. Mahathir Mohamad en andere critici van speculatie worden gezien als proberen de schuld van zichzelf af te weren omdat ze de niet-duurzame economische omstandigheden hebben veroorzaakt.
Risicopreventie is een soort handelsgedrag dat wordt vertoond door de valutamarkt wanneer een mogelijk ongunstige gebeurtenis plaatsvindt die de marktomstandigheden kan beïnvloeden. Dit gedrag wordt veroorzaakt wanneer risicomijdende handelaren hun posities in risicovolle activa liquideren en de fondsen verschuiven naar minder risicovolle activa vanwege onzekerheid. In de context van de Forex-markt liquideren handelaren hun posities in verschillende valuta's om posities in safe-haven valuta's in te nemen, zoals de Amerikaanse dollar. Soms is de keuze voor een veilige havenvaluta meer een keuze op basis van heersende gevoelens dan op basis van economische statistieken. Een voorbeeld hiervan is de financiële crisis van 2008. De waarde van aandelen over de hele wereld daalde terwijl de Amerikaanse dollar sterker werd. Dit gebeurde ondanks de sterke focus van de crisis in de VS.
Rentehandel verwijst naar het lenen van een valuta met een lage rente om een andere met een hogere rente te kopen. Een groot tariefverschil kan zeer winstgevend zijn voor de handelaar, vooral als een hoge hefboom wordt gebruikt. Met alle investeringen met hefboomwerking is dit echter een tweesnijdend zwaard, en grote koersfluctuaties kunnen transacties plotseling in enorme verliezen doen slingeren.